Gastboek

Deze keer ook een stukje van ons, ouders van Annelies, die bijna 3 weken El Salvador achter de rug hebben.

Het is een “indrukwekkende” reis geworden, met een toeristisch gedeelte. El Salvador heeft toeristische troeven, maar die zijn helaas te weinig uitgebouwd.

Boottochtje op het meer Suchitlán

Het land heeft andere zorgen. Het is een land met vele facetten: een warme, hartelijke bevolking die wel houdt van feest vieren; muziek is er altijd, optochten ook. Wij maakten de maïsfeesten van Jocoaitique mee, een straatarm dorp in het gebied van Morazán, met zelfs een verkiezing van de maïskoningin: één kleurrijke bedoening.

Kandidaat Maïskoningin

Een ontvangst op het gemeentehuis mocht niet ontbreken en ook het altijd aanwezige verhaal over de burgeroorlog.

Waar je ook komt in het land en zelfs nu nog bijna 20 jaar na het beëindigen van die oorlog, blijven de diepe littekens aanwezig. Elke familie, elk dorp heeft zijn tragisch verhaal over de strijd tegen uitbuiting en onrechtvaardigheid, vóór het recht op een beter bestaan voor elke Salvadoraan.

Een weekend meeleven met de familie van Marta, doet je beseffen hoe goed wij het hebben, doet je nadenken over hoe wij, “verwende nesten”, leven. Het weinig (en het is echt weinig) dat ze hebben, delen ze met een vanzelfsprekendheid die zij niet meer kennen. Don Dago, de papa, een fiere man, 83 jaar oud, bewerkt nog dagelijks zijn maïsveld dat op een onmenselijke helling ligt. Hij laat een diepe indruk na om wie hij is, om wat hij deed en doet voor zijn familie, voor zijn volk.

Don Dago

vlnr. Papa, Lies, Moeke, Marta en Eduardo.

En dan het bezoek aan Santa Marta, daar waar Lies werkt. Het is werkelijk het einde van de wereld: een godvergeten dorp, waar niemand moet zijn, want daar loopt de weg ten einde: dus weinig beweging, weinig handel, met het gevolg armoede troef. De enige “rijkdom” van het dorp is de school met een 800 leerlingen van kleuter tot secundair die met internationale hulp onderwijs biedt.  Een school die de leerkrachten naast hun lesopdracht probeert een betere opleiding te geven, die de leerlingen naast het onderwijs ook probeert bewust te maken van wie ze zijn en waarvoor ze moeten vechten. Het hele dorp bestaat uit families die ook weer zwaar geleden hebben onder de oorlog en in de vluchtelingenkampen in Honduras, die na de oorlag terug van nul zijn herbegonnen.

Een straat in Santa Marta

Acheraf blijf je met vele vragen zitten, ook met de vraag: “Lies, wat drijft je om in dat godvergeten gat te kunnen blijven werken?”

Het is een reis geworden die lang zal blijven nazinderen.

~ door overfrijolesenanderebonen op augustus 4, 2010.